De Strijdwagen parade

‘Dames en heren, jongens en meisjes, Capitoolinwoners! Welkom bij de openingsceremonie van de 42^e Hongerspelen. Ik, Caesar Flickerman, ben dit jaar weer uw gastheer en begeleidt U door de tributenparade van dit jaar!’ De deuren gaan open en de tributen van één komen als eerst naar buiten. Caesar gaat verder: ‘Zie hier onze eerste twee tributen. Geef een groot applaus voor District één! De jongen heeft een pak aan met op de borst het pak uitlopend in een edelsteen. De rest van het pak is gekleed in allerlei soorten edelstenen. Grotendeels rood, maar op enkele plaatsen een paarse, roze, gele of oranje plek. Het meisje heeft een maliënkolder aan van diamanten en die, als je naar beneden kijkt richting de voeten, overlopen in robijnen!’. Ondertussen worden de tributen van District 2 naar binnen gereden, maar Flickerman is er nog niet in geinteresseerd. ‘De strijdwagen wordt getrokken door twee spierwitte paarden. Het is een prachtig tafereel met het vuurwerk eromheen.’

Als district 1 op de cirkel aan het eind van de baan staat, is district twee op ongeveer een kwart van de baan. De tributen van twee staan helemaal stil, terwijl het publiek juicht. De man met de felgele haren vervolgt zijn verhaal: ‘Een groot applaus voor de, niet bewegende, tributen van district twee! De jongen en het meisje zijn beiden naakt. Maar ze zijn bekleed met op enkele plaatsen een blaadje. Alles is in dezelfde standbeeldachtige kleur. De jongen heeft een druiventros vast en moet zo Dionysos voorstellen. Het meisje heeft ook een standbeeldkleurige duif op haar schouder zitten. Ook heeft ze een kettinkje in de vorm van een hartje om haar nek hangen, want ze stelt Afrodite voor. Ze zijn goddelijk om naar te kijken.’, zegt Caesar, terwijl hij om zijn eigen grap lacht. ‘De strijdwagen is vervangen door een marmeren plaat, waar beiden opstaan. De jongen houdt zich vast aan een druivenrank die omhoog rijst van de met mist omringde marmeren plaat. Het meisje daarentegen houdt zich staande door zich aan een vogelbadje vast te houden.’. De presentator neemt een slok water en gaat dan weer verder: ‘De plaat wordt voortbewogen door twee paarden die een standbeeldachtige kleur hebben.’ Maar dan gebeurt er iets: ‘Ze bewegen, ze bewegen!’, schreeuwt Caesar. Het meisje zendt haar liefdesduif weg en deze landt op de verhoging waar Snow op zit. ‘Wat een geweldig tafereel.’ De paarden draven op hun gemak richting de midden cirkel en daar komt de derde strijdwagen alweer binnengesjeest.

‘Dames en, natuurlijk, heren. Voor U ziet U de tributen van District 3, het enige allitererende District in onze klasse. Beide tributen zijn gekleed in een, niet mooi afgestikt, geel pak, wat een bliksemschicht moet voorstellen. De fluwelen stof is op zijn beurt weer bekleed met LED-lampjes. Deze flikkeren op en neer.’ Het blijft stil in de zaal, totdat Caesar verdergaat: ‘De strijdwagen is vervangen door een soort gigantische wolk, waar twee paarden, die beiden geel zijn, de wolk voortrekken.’ Het publiek zit te kijken, zucht een keer. Je ziet mensen blikken naar elkaar werpen om zo de tijd te doden.

Als meneer Flickerman de tributen van 4 binnen ziet komen, gaat hij gauw verder. ‘Gelukkig, zijn de beiden dames tributen van 4 alweer van de partij. De ene is in een gewaad geheven van een clownvis. De ander is dan, met verschillende tentakelachtige uiteindes, gemaakt om er uit te zien als een anemoon. Samen symboliseren ze de relatie tussen de zee en zijn inwoners.’, vervolgt Caesar. De paarden huppelen als kippen zonder kip voor de bak uit. ‘Blauwe biesjes zijn gemaakt in de paarden hun nekken en ze hebben vier baby blauwe sokjes aan. Het publiek gaat los, niet omdat het nou zo’n geweldige kostuums zijn, maar District 4 is zoals altijd een Beroeps district.’ De deuren gaan open en daar komen de volgende tributen naar binnen.

‘Geef een groot applaus aan District 5!’, schreeuwt Caesar, waarna hij een slokje water pakt. De twee tributen rijden langzaam naar binnen. ‘Waar zijn de tributen van 5? En de paarden van District 6?’, het zweet loopt over het hoofd van Flickerman. Dan plotseling staat de president op. Hij schraapt zijn keel: ‘Capitool mensen, er zijn wat kleine problemen met de strijdwagen van District 5. Hij is gesaboteerd en de saboteur, of saboteurs, zal een straf krijgen. Wat weten we nog niet, maar hij of zij krijgt er sowieso een. De Strijdwagen van de District 5 tributen zullen na de District 8 tributen verschijnen.’ Hij gaat weer zitten. De jongen van District 3 begint te lachen, waaruit iedereen duidelijk maakt dat hij de dader is.

‘Laten we ons focussen op de tributen van zes. Ze zitten met hun alledaagse kloffie… op de fiets! Dit laat natuurlijk wel heel mooi zien dat hun District de producent van allerlei transport producten is, maar Snow lijkt niet zo onder de indruk te zijn.’  Een afkeurend gebaar van Coriolanus Snow gaat van de ene hand over in een beweging die met de dood te maken heeft. Dan laat het zesde duo hun gezicht zien op deze avond. ‘En alweer zijn de tributen van 7 gekleed als bomen, zoals ieder jaar. Het omhulsel is gemaakt van echte boomschors, terwijl de bladeren van crêpepapier zijn gemaakt. Niet erg speciaal, want ze zijn identiek aan die van vorig jaar.’, zegt Flickerman. ‘Een stel schorsbruine paarden trekt deze strijdwagen voort.’ Het publiek, al boe-roepend, begint daarna om District 8 te roepen. Maar nee, ze moeten nog even het afschuwelijke werk van de stylisten van 7 aanzien. ‘Het meisje zwaait elegant met een van de bruine verlengstukken van haar handen, terwijl de jongen duidelijk een beetje zenuwachtig is.’ De paarden trekken de wagen naar het midden van de grote stadscirkel, wanneer district 8 binnenkomt gereden.

‘De jongen ziet er geprikkeld uit.’, vertelt Caesar, waarna er van achter de schermen een schaterend gelach te horen is. ‘Een paar die samen naald en draad vormen. De jongen heeft een heel pak aan van allemaal soorten naalden. Het meisje heeft allerlei soorten draden rond zich gespannen gekregen. Een wirwar van kleuren fleurt alles erg goed op.’ De deuren gaan alweer open, maar de focus van het publiek blijft bij District 8. Ze vinden het helemaal geweldig. Ondertussen is District 5 al binnengekomen. ‘Een tweetal witte paarden, met gebreide, roze sokjes rijden het duo voort. Geweldig, maar toch onrustig weergegeven door de stylisten van deze tributen. Maar de sponsors zullen in de rij staan voor beiden tributen.’ Een lang geklap verbloemd dan de woorden van Caesar.

Duo nummer 8 komt binnengereden. ‘De linkse van de twee, de jongen, draagt een pak van allerlei verschillende maten zonnepanelen. Het meisje daarentegen vertegenwoordigt de zon zelf.’, zegt Caesar. Dan begint de zon te ‘schijnen’. Doordat de stralen op de zonnepanelen vallen begint er in de strijdwagen een paneel te stijgen. ‘Wow! Wat prachtig, stijlvol!’, Caesar staat met zijn mond vol tanden. Het kwam erg onverwachts, aangezien de stylisten van District 5 nooit zo’n geweldige creaties hadden voor hun tributen. ‘De paarden zijn met allerlei tinten rood en oranje beschilderd of bespoten, zodat het lijkt dat ze de stralen van de zon hemselve zijn.’ Een staande ovatie van de president volgt. De jongen buigt een beetje ongemakkelijk, terwijl het meisje heel rustig blijft stralen. ‘Een en al geweldigheid is het al! Eerst district 1, toen 2 en nu 5. Echt een spektakel! Laten we gauw doorgaan met District 9!’ Het laatste applaus voor District vijf wordt langzaam zachter en is uiteindelijk helemaal verdwenen.

‘Een graanveld op een wagen. Nog nooit vertoond.’, vertelt Caesar wanneer District 9 binnengereden komt. ‘Het meisje is een kraai en staat om een stok heen te dansen.’ Dan komt een van de stylisten, Viancy genaamd, de wagen opgelopen en hangt een pop op de stok. Daarna verdwijnt Viancy met een elegant hupje van de strijdwagen af. ‘Wat zal er gaan gebeuren? Waar is de jongen van negen?’, vraagt Caesar. Dan beweegt de pop. ‘Hij beweegt! Hij beweegt! Het meisje, de kraai, doet alsof ze schrikt en begint te fladderen met haar nep vleugels. ‘Ze stijgt langzaam op…’, Caesar’s ogen worden twee keer zo groot van verbazing. Dan daalt het meisje weer en staat ze naast de jongen. Ze helpt hem met het eraf stappen van de stok. Daarna geven ze elkaar een knuffel en krijgen een oorverdovend applaus. Dan gaat de deur weer open en de tributen van District 10 komen rustig, naar binnen gereden.

‘Één en al wol. Allemaal wit, op één schaap na, zwart. Maar waar de tributen zijn?’, de zoekende ogen van Caesar veranderen in ogen van angst. ‘Wat als ze ziek zijn?’. Gelukkig verdwijnen dan de hologrammen van een aantal nepschapen en blijven de twee tributen, beiden gehuld in een schapenpak over. Één wit en een zwart schaap. De jongen is de zwarte, het meisje de witte. Hierna gaan ze op hun achterpoten staan. ‘Wat een humor! De paarden hebben ook het thema ‘Schaap’ over zich heen gekregen. Een ketting van wol, een armband van wol. Zelfs een mondkap van wol. Verder is er niet zo veel over te vertellen. Het publiek vindt het prachtig, terwijl Coriolanus het er maar net mee door vindt kunnen gaan.'

De tributen van District 11 komen binnengelopen en roepen het een en ander. Het publiek begint ’boe’ te roepen. ‘Ja, een paard van ons heeft een gebroken been en ze konden geen nieuw paard regelen…’, zegt de jongen, terwijl de tranen in zijn ogen springen. Dit kan zijn dood betekenen. ‘Kon jullie ene paard jullie niet trekken dan?’ ‘Nee, onze strijdwagen was te zwaar voor maar één paard.’, zegt het meisje net hard genoeg, zodat Caesar het kan horen. Je hoort dat ze zenuwachtig is. Een aantal mensen beginnen alsnog te klappen voor hen, voor de tributen, omdat ze zich in twee pakken hebben gehesen die geassocieerd worden met een perzik en een aardbei. De jongen is een perzik waar de details niet zo mooi zijn op aangegeven, terwijl de aardbei daarentegen weer wel erg gedetailleerd is gemaakt. Hun stylisten hebben duidelijk meer vertrouwen in het meisje, maar we zullen zien. Caesar zegt niks, kijkt alleen naar Snow en ziet uiteindelijk dat hij een gebaar geeft van dat we toch door moeten met het allerlaatste district. 

Terwijl de as zwarte paarden de bordeaux rode strijdwagen naar binnen rijden, staat het meisje van District 12 hevig rond te draaien en te zwaaien, terwijl de jongen half in slaap sukkelt. 'Een tegenstelling van hier tot het oude District 13.', zegt Caesar. Een half nep applausje ontschiet een groepje van rijk met goud versierde Capitoolinwoners. Terwijl Snow met zijn kritische blik de jongen observeert, blijft het gezichtsveld van Flickerman alleen maar op het meisje gericht. Het meisje, helemaal bedekt door koolstof, met op sommige plek kleine steentjes die als lava opflikkeren, draait een paar rondjes, waarna ze, niet eens duizelig, tot stilstand komt. Het meisje ziet dat de jongen er dus helemaal geen zin in heeft en probeert hem bij de hele happening te betrekken. Een paar seconden later hangt het meisje in de armen van de jongen en staat ze op, waarna ze een pirouette doet, terwijl ze de jongen er maar weer bij staat te kijken. En toch galmt het applaus na in op het plein. Waarna ze in het midden zijn aangekomen begint Coriolanus met zijn korte speech:

'We bedanken elk District dit jaar weer voor hun gastvrijheid om 2 jonge kinderen, tussen de 12 en de 18 jaar nota bene, uit te leveren aan ons!', Een lege stilte vult het plein.

'Moge de kansen ímmer in je voordeel zijn!'

Een luid gejuich laat weten dat de Hongerspelen nu écht begonnen zijn.